23اسفند کمی برای معرفی فیلم‌های نوروز دیر به‌نظر می‌رسد. فیلم‌ها زمانی برای اطلاع‌رسانی و تبلیغات ندارند، ضمن اینکه در این مدت گمانه‌زنی‌های فراوانی در سطح رسانه‌ها در مورد اکران نوروزی انجام شده بود که جز «جدایی نادر از سیمین» و «اخراجی‌ها 3» بقیه آنها غلط از کار درآمدند.
اینکه معیار انتخاب فیلم‌های نوروزی چه بوده، هنوز چندان مشخص نیست؛ به‌خصوص اینکه این بار کار انتخاب را شورای صنفی نمایش جدیدالتأسیسی انجام داده که دیگر زیرمجموعه خانه سینما هم نیست و اعضایش توسط معاونت سینمایی منصوب شده‌اند.
برآیند تمام حرف و حدیث‌ها در خصوص اکران نوروزی فیلم‌های جدایی نادر از سیمین، اخراجی‌ها3، یکی از ما دو نفر، زن‌ها شگفت‌انگیزند و سه درجه تب بود؛ انتخاب‌هایی که از کفه سنگین آثار کمدی خبر می‌دهد. اکران همزمان چند فیلم کمدی در کنار یکدیگر حتی با توجیه اینکه مردم در ایام نوروز به خنده و شادی نیاز دارند هم منطقی نیست.
در هیچ جای دنیا اکران فیلم‌ها در یک فصل را به یک ژانر خاص اختصاص نمی‌دهند. با این همه همین که اغلب فیلم‌های مهم سال در اکران نوروزی خلاصه نشد را باید به فال نیک گرفت؛ اینکه همه تخم‌مرغ‌ها در یک سبد قرار نگرفت. اما و اگرها شاید بیشتر به حضور فیلم‌هایی بازگردد که احتمالا قرار نیست اتفاق خاصی را در گیشه رقم بزنند. مثلا سه درجه تب یا زن‌ها شگفت‌انگیزند، کمدی‌هایی‌اند که سازندگان‌شان به یک فروش معقول هم قانع هستند.
با ترکیب فعلی احتمالا اخراجی‌ها3 از همه بیشتر بفروشد، هر چند جدایی نادر از سیمین به‌عنوان نماینده سینمای فرهنگی ایران پای طبقه متوسط را پس از مدت‌ها (شاید بعد از درباره الی) به سینما بازخواهد کرد و این اتفاق فرخنده‌ای است!
